Έρωτας στα χρόνια της χρεοκοπίας.

- Αν χρεοκοπήσουμε κάποια στιγμή θα με χωρίσεις ; Τα λόγια του είχανε κάτι από το πάθος της πρώτης γνωριμίας , ανακατεμένα με μπόλικη δόση πρώιμου φόβου για το τι θα επακολουθούσε . - Αν χρεοκοπήσουμε; Μα τι κάθεσαι και σκέφτεσαι ; Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ . Σήκωσε το μπουκάλι με την παγωμένη μπύρα και το έφερε να αναπαυτεί στα ξεραμένα χείλη του , αδειάζοντας μια σεβαστή ποσότητα που έμοιαζε με λύτρωση για το στομάχι του που εδώ και κάμποση ώρα επιδίδονταν σε φτιάξιμο περίπλοκων κόμπων. - Αν λέω …
Ήταν οι μοναδικές δύο λέξεις που πρόλαβε να ψελίσει , αφού η απάντηση ήρθε πιο γρήγορα και από ένα πετάρισμα των βλεφάρων της. - Αν … ακόμη κι αν τα χάσουμε όλα , θα είμαι πάντα εδώ δίπλα σου . Με μια άτσαλη κίνηση άφησε το μπουκάλι να ταλαντεύεται στο γεμάτο αρμύρα ξύλινο τραπεζάκι . Η επόμενη στιγμή τον βρήκε να γεύεται την ηρεμία της θάλασσας , αφήνοντας προς το παρόν τις όποιες αρνητικές σκέψεις δίπλα στην ξαπλώστρα που ήταν γεμάτη εφημερίδες και αντηλιακά υψηλής προστασίας. Εκείνη έμενε να τον χαζεύει όση ώρα έπαιζε με το θαλασσί , εναλλάσσοντας το ένα κολυμβητικό στυλ μετά το άλλο. Με το ένα χέρι μάζεψε σε κότσο ακριβώς πάνω στο κεφάλι της το πλούσιο μαλλί της , ενώ με το άλλο σχημάτιζε ήδη τον αριθμό στο τελευταίας τεχνολογίας κινητό της. - Γεια σου . Δε νομίζω να σε ενοχλώ . Ξέρω ότι αυτές τις μέρες πνίγεσαι στο ξενοδοχείο. Απλά ήθελα να σου πω για εκείνη τη βόλτα που μου είχες προτείνει με το σκάφος σου. Όποτε έχεις ελεύθερο χρόνο πάρε να το κανονίσουμε. Οι σταγόνες από το τίναγμα των μαλλιών του προσγειώθηκαν στο σχεδόν εκτεθειμένο στήθος της . Άπειρες φορές είχαν λογομαχήσει για το μέγεθος του μαγιό της. Μα εκείνη δεν άκουγε. Κι έκανε πάντα πως δεν έβλεπε . Φτάνει όμως που έβλεπε όλη η υπόλοιπη παραλία . Με μια επιδέξια κίνηση μάζεψε από το μπούστο της όσες τολμηρές σταγόνες δεν είχαν εξατμιστεί . Ξέπλεξε τα μαλλιά της με εκείνη την άκρως αισθησιακή κίνηση και στάθηκε με την πλάτη προς εκείνον. Οι πατημασιές της στην καυτή άμμο χάθηκαν μαζί με εκείνη . Με μια βουτιά που θα τη ζήλευαν ακόμη και πρωταθλήτριες κολύμβησης χάθηκε στο πέλαγος. Δίχως να το σκεφτεί άπλωσε το χέρι και πήρε το κινητό της . Οι εξερχόμενες κλίσεις πόζαραν ακριβώς μπροστά στα μάτια του. Δε σάλεψε για μερικά λεπτά , μόνο έμεινε τα κοιτά το τελευταίο όνομα . Ευτυχώς που δε θα με παρατούσε , σκέφτηκε. Αμφιβολίες το μυαλό του βασανίζανε πολλές. Έριξε μια γρήγορη ματιά προς τη θάλασσα και άφησε το κινητό να κάνει δυο-τρια γκελ πάνω στην ξαπλώστρα. Η σύγχυση τον είχε κυριεύσει. Έκλεισε το κινητό του μέσα στην παλάμη . Η φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής τον καθησύχασε κάπως. - Έλα αγάπη μου . Τελείωσες τη δουλειά; Η φωνή της ήρεμη ,χάιδεψε το εσωτερικό του αυτιού του. - Όχι ακόμη μωρό μου . Θα με πάρει καμιά ώρα. Φάε εσύ , θα τσιμπήσω κάτι έξω. Λίγο πριν η συνομιλία διακοπεί , στο μυαλό του στριφογύριζαν μνημόνια , κουρέματα , χρεοκοπίες. Επιθυμούσε όσο τίποτε άλλο να τη ρωτήσει κάτι τελευταίο. - Αν χρεοκοπήσουμε κάποια στιγμή θα με χωρίσεις ; - Αν χρεοκοπήσουμε; Μα τι κάθεσαι και σκέφτεσαι ; Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ . - Αν λέω … - Αν … ακόμη κι αν τα χάσουμε όλα , θα είμαι πάντα εδώ δίπλα σου . Το τίναγμα των μαλλιών της τον έλουσε κυριολεκτικά . Με μια άνετη κίνηση έκλεισε το κινητό και το άφησε δίπλα από το τασάκι που κόντευε να ξεχειλίσει από τις γόπες. - Με ποιον μιλούσες; - Με έναν φίλο μου μωρό μου. Κανονίζαμε να βρεθούμε για μια δουλειά. Το ατέλειωτο κορμί της είχε απλωθεί σε όλη την ξαπλώστρα , ενώ εκείνος έμεινε να παρατηρεί το βραζιλιάνικο μαύρισμα που είχε αποκτήσει. Οι σκέψεις του είχαν επιδοθεί σε έναν σύντομο αγώνα δρόμου. Στο μυαλό του στριφογύριζε το τελευταίο της τηλεφώνημα. Ένιωσε θυμό και μια μικρή δόση απογοήτευσης. Έκλεισε τα μάτια του και άφησε μια τελευταία σκέψη να αποδράσει από το μυαλό του λίγο πριν απολαύσει τη δροσιά που του πρόσφερε η σκιά της ομπρέλας. Γυναίκες φίλε μου . Αχάριστες …