Μουσική ανασκόπηση vol II ( Παπούτσι από τον τόπο σου )

Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Θα 'ρθει μια μέρα

Cine - ανασκόπηση 2013

Οι Μεταμεσονύκτιες Προβολές συνεχίζοντας την ανασκόπηση με τα καλύτερα του 13 , παρουσιάζουν τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της χρονιάς. La Vie d' Adele / Η Ζωή της Αντέλ

Μουσική ανασκόπηση 2013 Vol I

Λίγες μέρες πριν το 2014 , οι Μεταμεσονύκτιες Προβολές επιλέγουν τραγούδια από τη χρονιά που μας αφήνει και μας έκαναν να σκεφτούμε πως εξακολουθεί να βγαίνει ακόμη αξιόλογη μουσική στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Υ.Γ. Τα τραγούδια είναι χωρίς αξιολογική σειρά .

Vol I

Η πρώτη συλλογή των μεταμεσονύκτιων προβολών . by Metamesonyktiesprovoles on Mixcloud

Οι μουσικές επιλογές της Κυριακής.

Χειμώνας εκκολαπτόμενος .

Μην κοιτάς το καλοκαίρι που χάθηκε κάτω από το άγριο πέρασμα των κυμάτων. Δες το χειμώνα που τρυπώνει μέσα από μισόκλειστα παράθυρα για να σου χαρίσει την άγρια γοητεία του.

Μια μουσική καλημέρα , ( απαραίτητος ο καφές ) .

Νυχτερινές μουσικές προτάσεις .

It's my life .

Είναι όλοι αυτοί οι άγονοι μήνες που έψαχνα εναγωνίως να βρω τον χαμένο μου εαυτό. Ψαχούλευα στα ντουλάπια της κουζίνας , εκεί που είχες αναγάγει τη μαγειρική σε ποίηση. Τον αναζητούσα στον κάδο του πλυντηρίου που με τόση χάρη έριχνες τα λερωμένα τ’άπλυτα , σπάζοντας περίτεχνα τη λεπτή μέση σου. Υπήρχαν μέρες που ψηλάφιζα τον καναπέ με την ελπίδα να τον βρω κάπου εκεί σφηνωμένο ανάμεσα στα μαξιλάρια του. Σκέφτηκα ακόμη να ξεβιδώσω το σιφόνι του νιπτήρα μήπως και είχε μπερδευτεί στις τούφες από τα μεταξένια σου μαλλιά γαρνιρισμένα με εκείνες τις μάσκες που τα έκαναν να αστράφτουν. Τα βράδια λίγο πριν το απόλυτο σκοτάδι περικυκλώσει το υπνοδωμάτιο έχωνα την παλάμη κάτω από τα σεντόνια , εκεί που ακουμπούσε το πιο σέξι κορμί που γέννησε αυτός ο πλανήτης.

Μ'αγαπάς ;

- M'αγαπάς? - Τι ώρα είναι ? - Κράτα μου το χέρι . - Το φαγητό καίγεται . - Θα ζήσουμε για πάντα μαζί? - Πάλι τσαλακωμένο είναι το πουκάμισο. - Θέλεις να κάνουμε παιδί? - Μη στέκεσαι μπροστά στην τηλεόραση. - Όταν είσαι δίπλα μου νιώθω όλο τον κόσμο δικό μου. - Οι μπύρες τελείωσαν. - Αγάπη μου φεύγω , χωρίζουμε. - Είσαι αχάριστη , νομίζεις πως θα βρεις άλλον να σε προσέχει όπως εγώ? - Oκ θα μείνω . - Το' ξερα ότι δεν μπορείς , τι θα 'κανες χωρίς εμένα ? - Μένω με μια συμφωνία. - Την ακούω. - Μέχρι το πρωί θα έχεις φύγει εσύ...

Εφιάλτης στην κουζίνα .

Το δάκρυ στο στέρνο αναζήτησε τις αυλακιές των κοιλιακών , σάστισε για κάποια δέκατα μα μόνο για τόσο . Ζεστάθηκε και κύλησε περιμετρικά του αφαλού εκτελώντας έναν ιδιότυπο γύρο σαρκικού θανάτου. Ώσπου χάθηκε μέσα στο βαθύ σκοτάδι της γυαλιστερής βερμούδας. Ανασήκωσα το κεφάλι και έστρεψα το βλέμμα στο γαλαζοπράσινο χρώμα της θάλασσας . Έσφιξα το μαχαίρι μέσα στις υγρές παλάμες μου και έμεινα να το κοιτάζω . Ένιωθα τόσο γαλήνια , σχεδόν ευτυχισμένος. Το έφερα στο ύψος των ώμων και με μια αποφασιστική και σίγουρη κίνηση το κατέβασα πάνω στο στόχο. Το δεύτερο δάκρυ ανάβλυσε από το ασπράδι του ματιού και λες και είχε ενσωματωμένο gps ακολούθησε πανομοιότυπη διαδρομή με το αρχικό. Μάγουλο- στέρνο – εσωτερικό βερμούδας- τέλος διαδρομής .

Θέλει μαγκιά .

Αφήνομαι στην εμβριθή αύρα της θάλασσας κυκλώνοντας το καλαμάκι με ομόκεντρες δίνες . Το βλέμμα επιδίδεται σε ακραία παιχνίδια κρεμασμένο στην απόληξη του διακριτικού κραγιόν , επιχειρώντας μια ελεύθερη πτώση στο εκτεθειμένο λείο δέρμα , όσο δεν κατάφερε να κουκουλωθεί κάτω από την αεράτη φούστα της. Η ανάσα εξοβελίζεται στον ιδρώτα ,που χαιδεύει ξετσίπωτα τα εσωτερικά τοιχώματα των στηθιών της. Άσε με να σου αποδείξω ότι θα ξανάκανα το ίδιο λάθος . Διακοπή ...

Πλέον είναι βέβαιη.

Πέταξε ψηλά το κατάλευκο ,αγαπημένο της πραγματάκι και με μάτια γεμάτα αισιοδοξία ατένισε το μέλλον που έμοιαζε να της γνέφει με μια εκνευριστική σιγουριά. Από τα κατάμαυρα μαλλιά της ξεπήδησαν λέξεις και σκέψεις από ένα όχι και τόσο κοντινό παρελθόν.
Το παιχνίδισμα των φυτών άφηναν στα πόδια της μια γλυκιά αίσθηση χαιδέματος , όπως τότε που καθόταν μόνη στην προκυμαία και το ελαφρύ αεράκι χούφτωνε σχεδόν ξεδιάντροπα τις γυμνές , μεταξένιες γάμπες της. Η κίνηση της υψωμένης στο γαλάζιο του ουρανού παλάμης της , ήταν λυτρωτική και γοητευτικά αισιόδοξη.

Η αγωνιώδης αναζήτηση των άνω άκρων.

Άνοιξα τα χέρια και σε αναζήτησα , έψαξα δίπλα μου εκεί που σε είχα δει στο τελευταίο στριφογύρισμα του λεπτοδείκτη. Λίγο δεξιά , ελάχιστα αριστερά , μια μεζούρα βλέμματος στο διπλανό παγκάκι , ναι εκείνο είναι που καθόμαστε και πλέκαμε τα όνειρά μας με τις ηλιαχτίδες για βελόνες.
 Είσαι εδώ ;

Αποτυχημένη πτήση.

Η θύμησή σου μες το μάτι να μου γνέφει

 και η τρέλα η παιδική σου να κοχλάζει 

λέω και σήμερα να ξοδευτώ μαζί σου 

 σαν τον καφέ που μες στο μπρίκι σιγοβράζει

σαν ξεφτισμένος αετός που δεν πετάει 

 λες και του κόψαν οι φυγές σου την καλούμπα

 και να προσμένει την κατάλληλη ευκαιρία

 να σηκωθεί από του έρωτα την τούμπα 

από οκτάβες μουσικές και συγχορδίες

 και από τάστα που θυμίζουνε οδό 

Θα ξεπηδήσω σαν κραυγή απ’ το ηχείο

 και θα’ ρθω πλάι σου να αποκοιμηθώ …

Ονειρική πραγματικότητα.

Της χάιδεψα τρυφερά το χέρι και το βλέμμα μου καρφώθηκε στα υγρά της μάτια. Το στήθος της ακουμπούσε στο δικό μου, οι παλμοί της πρέπει να ξεπερνούσαν τους 120. Έστρεψε τη ματιά της στο μικρό βελούδινο κουτάκι και έμεινε καρφωμένη εκεί για μερικά λεπτά. Αυτή τη στιγμή την περίμενε καιρό τώρα. Έπιασα το πάνω μέρος και το άνοιξα ευλαβικά. Από μέσα ξεπρόβαλε το μονόπετρο με το διαμάντι να δεσπόζει στην κορυφή. Το όνειρο κάθε γυναίκας. Στήριξα το χέρι της στο δικό μου και ήμουν έτοιμος για τη μεγάλη στιγμή . Η κορύφωση μιας πολύχρονης σχέσης θα επισφραγιζόταν με τον καλύτερο τρόπο. Χάιδεψα το λεπτό της δάκτυλο πριν υποδεχτεί το ακριβό κόσμημα. Χαλάλι οι δυο και βάλε μισθοί που μου κόστισε. Άλλωστε κάποια πράγματα είναι ανεκτίμητα. Ο κυκλικός λευκόχρυσος έφτανε ένα βήμα πριν το τέλος της …

Υγρές , παλινδρομικές σονάτες .

Μόρια ανδρικά σε ατέρμονη αναζήτηση αιδοίων μέσα σε ωδεία μισοσκότεινα, υγρά. Πίσω από πιάνα συνθέτουν τον παιάνα των καταραμένων εραστών, κάνοντας πάνω σε ρόγες κατάσκληρες το γύρω του ερωτικού θανάτου Σε παρτιτούρες ποτισμένες με σπέρμα ξοδεμένο, μιας άγριας βραδιάς μεθύσι , τα κορμιά σα μετρονόμοι να λικνίζονται. Ορχηστρικές μπαγκέτες σε σχήμα φαλλού παλινδρομούν σε ιδρωμένους γυναικείους μηρούς. Γόβες που ακροβατούν σε παρτιτούρες ,τσακίζουν από το βάρος ψεύτικων υποσχέσεων. Και οι ζητωκραυγές του πλήθους σαν βογκητό οργασμού λούζουν το πάλκο . Η αυλαιά πέφτει παρέα με άλλη μια ξοδεμένη νύχτα υπερβολής και ηρωικών δακρύων. Ερμαφρόδιτη απογείωση. Ανάβεις τσιγάρο. Πάω για μπάνιο. Κλείσε την πόρτα πριν φύγεις.

Η σιωπή των κενών ( ψυχών ).

• Το βλέμμα καταγράφει 
• το μυαλό παραγράφει
•  η μνήμη διαγράφει 
• αγχώδες κυνηγητό ευεργετικού restart 
• επιβεβλημένη πορεία προς τα μπρος 
•  μάσιμα δεκάδων megabyte ξεφτισμένου παρελθόντος

Τελευταίο ποτό πριν την αυγή.

Βάλτε να πιούμε ένα τελευταίο ποτό με το ''διάβολο'' ,να τον κοιτάμε με βλέμμα παγωμένο , μέσα από ένα άδειο ποτήρι. Γιατί η αγάπη είναι ένας σκύλος απ΄την κόλαση , πάνω στη ράχη του διαβόλου. Κι αν πάλι η αγάπη πάλι θα καλεί θα ξέρω πως όλα ήρθαν αργά ή πολύ νωρίς. Δέκα χρόνια πριν , δέκα χρόνια μετά , τι σημασία έχει πια , το τέλος μιας σχέσης έχει πάντα την ίδια γεύση . Σαν το ουίσκι που αποχαιρετά το άδειο ποτήρι. Το τέλος τώρα θα σημάνει την αυγή μιας νέας αρχής..

Καμιά αιωνιότητα για τους κολασμένους έρωτες.

Όχι κούκλα μου . Ποτέ δεν είπα πως όταν κοιτούσα τα μάτια σου χανόμουν μέσα τους, ποτέ δεν είπα πως το χαμόγελό σου με έκανε να πετάω πάνω από την πόλη και να την βλέπω με διαφορετικό τρόπο , απλά υπήρχαν κάποιες στιγμές που ο φάρος κάτω στο λιμάνι που λάτρευες τόσο , καιγόταν από το πάθος. Ποτέ δεν είπα πως το περπάτημά σου πάνω στα ψηλοτάκουνα μου προκαλούσε λυποθυμικές τάσεις, ποτέ δεν είπα πως τα λακάκια στα μαγουλά σου ήταν το απαύγασμα της αστείρευτης σεξουαλικότητάς σου. Ποτέ δεν σου είπα πως θα είμαστε μαζί ως την αιωνιότητα , δεν υπάρχει αιωνιότητα στους κολασμένους έρωτες . Το πρωί περπάτησα στο λιμάνι , εκεί που οι υγρές πέτρες έχουν ακόμη τα σημάδια από τις γόβες σου .