Stranger Things .Τα 80's ζωντανεύουν .

Μέσα σε ένα άνυδρο τηλεοπτικά καλοκαίρι , πόσες ήταν πραγματικά οι φορές που πεθύμησες εκείνο το κάτι που θα σε αναγκάσει να αποχωριστείς τον βραδινό ύπνο . Κι ως εκ θαύματος , μετά από μια ακόμη αναζήτηση , πέφτεις πάνω

U2 . Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει . ( Ο Giorgos I. Dimou , φτιάχνει την απόλυτα , προσωπική λίστα ) .

Όταν προτείνεις στον Γιώργο Δήμου να φτιάξει την προσωπική του απόλυτη λίστα με τα αγαπημένα κομμάτια των U2, είναι σαν να ζητάς από έναν γονιό να επιλέξει ένα από τα παιδιά του . Ως αμετανόητος εραστής της μπάντας , δεν αρνήθηκε ούτε στιγμή την πρόκληση . Με αυτό τον τρόπο κόβει την κορδέλα των εγκαινίων

Φτηνά τσιγάρα , ακριβά πάθη . ( Η ταινία της ημέρας ) .

Καλοκαίρι στην πόλη . Μια δόση μαγικής ελαφρότητας στροβιλίζει τα ιδρωμένα βήματα , ανάμεσα σε μικρά καφέ , πυρωμένους δρόμους , βλέμματα στριμωγμένα από την αποτρόπαιη ρουτίνα . Κι ένας έρωτας να καραδοκεί

Δωμάτιο Γέλιου .

Η σκόνη από τις θυμωμένες εξατμίσεις, εισχωρούσε στα πνευμόνια . Στριγκλιές από γκάζια σε υπερδιέγερση , σφυροκοπούσαν τους διογκωμένους κροτάφους . Διέσχισα τον κεντρικό δρόμο ,

Εικόνες παράταιρες . Όπως η ζωή μας .

Στιγμές . Στιγμές μιας πόλης που αφήνει το βλέμμα να τρυπώσει αβίαστα . Εικόνες . Εικόνες διάσπαρτες , πίσω από ρυπαρά σοκάκια , δρόμους που αστράφτουν από φώτα επιβλητικά , σκοτεινά δωμάτια που μυρίζουν αγωνία , κτίρια κουρασμένα που στέκουν ξεχασμένα στο χρόνο . Σύνθεση παράταιρη και συνάμα γοητευτική . Όπως η ίδια μας η ζωή .
Ευχαριστώ τον καλό φίλο , Γιώργο Καβάζη , για την παραχώρηση του υλικού .

Το ποίημα της ημέρας .

Ένα όμορφο πρωινό

Κανέναν δε φοβόταν 

Τίποτε δε φοβόταν 

Αλλά ένα πρωινό ένα όμορφο πρωινό

Του φάνηκε πως είδε κάτι 

Μια λίστα για το καλοκαίρι .

Φτιάχνοντας μια οποιαδήποτε λίστα , ποτέ δεν είσαι απόλυτα ικανοποιημένος με τις επιλογές . Πάντα νιώθεις ότι κάτι λείπει . Το πλεονέκτημα έγκειται στο γεγονός ότι η λίστα είναι ανοικτή . Οποιαδήποτε πρόταση ευπρόσδεκτη .

Σήμερα απέκτησα έναν καλό φίλο .

Ακόμη ένα κοπιαρισμένο πρωινό με τη θάλασσα να ανοίγεται στα δεξιά . Η παντελής έλλειψη καφέ στο γυάλινο βάζο ,πέφτει σαν βαρίδι στα νυσταγμένα βλέφαρα .Ο διαπεραστικός ήχος του γαβγίσματος από τον συμπαθητικό σκύλο του απέναντι σπιτιού , είναι ίσως η μοναδική τονωτική ένεση . Τα κάγκελα στέκουν στο ύψος τους για ακόμη μια μέρα . Τα αγκαλιάζω με όλο το μήκος της παλάμης , δεχόμενος τις καυτές ακτίνες του ήλιου που είχαν εγκλωβιστεί μέσα τους , από το πρώτο κιόλας, φως της αυγής.

H μουσική επιστρέφει . Επιμέλεια playlist , Γιώργος Δήμου .