Πέταξε ψηλά το κατάλευκο ,αγαπημένο της πραγματάκι και με μάτια γεμάτα αισιοδοξία ατένισε το μέλλον που έμοιαζε να της γνέφει με μια εκνευριστική σιγουριά. Από τα κατάμαυρα μαλλιά της ξεπήδησαν λέξεις και σκέψεις από ένα όχι και τόσο κοντινό παρελθόν.Το παιχνίδισμα των φυτών άφηναν στα πόδια της μια γλυκιά αίσθηση χαιδέματος , όπως τότε που καθόταν μόνη στην προκυμαία και το ελαφρύ αεράκι χούφτωνε σχεδόν ξεδιάντροπα τις γυμνές , μεταξένιες γάμπες της. Η κίνηση της υψωμένης στο γαλάζιο του ουρανού παλάμης της , ήταν λυτρωτική και γοητευτικά αισιόδοξη.
