Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Φεύγω.

Κάθε πρώτη του μήνα επιτρέπω στον εαυτό μου να αφήσει έναν γλυκό αναστεναγμό, ωδή στις μέρες που γλίστρησαν στα ρείθρα των μισοβρεγμένων δρόμων. Μοιράζω τις σκέψεις στο ζύγι και ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο τσιγάρο , παρατηρώ το παλατζάρισμα , με την κρυφή ελπίδα πως κάπου θα ισορροπήσει. Κρυφές ελπίδες που αγωνιούν να ζωντανέψουν απ’τη μια. Και οι φυγές που πάντα με στοιχειώνουν , αραδιασμένες στην άλλη .
Κι όσο το πάνω-κάτω ανακατεύει τους άυλους κλήρους , οι πρώτες ώρες της μέρας είναι εκεί , να μου υπενθυμίζουν τις αέναες προσπάθειες μιας επιτυχημένης απόφασης. Αφήνομαι σε μια ασαφή περιστροφή , εναποθέτοντας τις όποιες αποφάσεις στην ακρίβεια της ζυγαριάς. Και η πρώτη μέρα του μήνα αγκομαχά να ψηλαφίσει τον ήλιο . Η άσπρη γραμμή που κόβει το μπλε σαν βούτυρο ,μαρτυράει τον αποχωρισμό του καραβιού από το ακούραστο λιμάνι . Τα υψωμένα χέρια αποχαιρετούν από ψηλά αυτούς που μένουν . Και αυτοί που φεύγουν παίρνουν μαζί το άλμπουμ των αναμνήσεων , για να το ξεφυλλίζουν όταν η νοσταλγία θα τους χαιδεύει το μυαλό. Ξημέρωσε για τα καλά. Τα βήματα έγιναν δεκάδες κι ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Προς το λιμάνι. Το ζύγι αφήνει μόνους να αποφασίσουμε. Αρκετά δίκαιο. Πρώτη του μήνα σήμερα. Κι εσύ ακόμη εδώ . Κι εγώ ακόμη εδώ. Κι όλα είναι ακόμη όμορφα .Μέχρι το άλμπουμ να ξοδέψει και την τελευταία σελίδα. .. Καλό μήνα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: