Πλέον είναι βέβαιη.

Πέταξε ψηλά το κατάλευκο ,αγαπημένο της πραγματάκι και με μάτια γεμάτα αισιοδοξία ατένισε το μέλλον που έμοιαζε να της γνέφει με μια εκνευριστική σιγουριά. Από τα κατάμαυρα μαλλιά της ξεπήδησαν λέξεις και σκέψεις από ένα όχι και τόσο κοντινό παρελθόν.
Το παιχνίδισμα των φυτών άφηναν στα πόδια της μια γλυκιά αίσθηση χαιδέματος , όπως τότε που καθόταν μόνη στην προκυμαία και το ελαφρύ αεράκι χούφτωνε σχεδόν ξεδιάντροπα τις γυμνές , μεταξένιες γάμπες της. Η κίνηση της υψωμένης στο γαλάζιο του ουρανού παλάμης της , ήταν λυτρωτική και γοητευτικά αισιόδοξη.
Η μυρωδιά από ατόφιο γιασεμί παιχνίδισε γύρω από τα ανοιχτά της ρουθούνια. Η νοτισμένη άκρη του ματιού της φυλάκισε το μπλε σύννεφο που σπριντάριζε προς την απέναντι κορυφογραμμή . Το αισθησιακό κλείσιμο των ματιών της , έδωσε το σύνθημα, ο πυροβολισμός του αφέτη για την έναρξη της κούρσας. Το αριστερό της πέλμα αποχωρίστηκε απροειδοποίητα από το ζευγάρι του. Το βλέμμα κύρτωσε για ελάχιστα δευτερόλεπτα , κάνοντας φλας μπακ στο βρώμικο παρελθόν . Την επόμενη κιόλας στιγμή το περιμάζεψε βίαια , επαναφέροντάς το στο πολύβουο σήμερα. Γλίστρησε πάνω από τη ραγισμένη πέτρα και προσγειώθηκε με σιγουριά στο πολύχρωμο τοπίο. Άφησε το ύφασμα να αιωρηθεί . Δεν ένοιωσε ίχνος ενοχής. Το αναζήτησε αλλά μάταια.Οι σφυγμοί της παρέμεναν στο επιτρεπτό όριο. Κανένα σημάδι συγκινησιακής φόρτισης . Πλέον ήταν βέβαιη.
Ήταν βέβαιη ότι .έπρεπε να πετάξει μακριά.