Καμιά αιωνιότητα για τους κολασμένους έρωτες.

Όχι κούκλα μου . Ποτέ δεν είπα πως όταν κοιτούσα τα μάτια σου χανόμουν μέσα τους, ποτέ δεν είπα πως το χαμόγελό σου με έκανε να πετάω πάνω από την πόλη και να την βλέπω με διαφορετικό τρόπο , απλά υπήρχαν κάποιες στιγμές που ο φάρος κάτω στο λιμάνι που λάτρευες τόσο , καιγόταν από το πάθος. Ποτέ δεν είπα πως το περπάτημά σου πάνω στα ψηλοτάκουνα μου προκαλούσε λυποθυμικές τάσεις, ποτέ δεν είπα πως τα λακάκια στα μαγουλά σου ήταν το απαύγασμα της αστείρευτης σεξουαλικότητάς σου. Ποτέ δεν σου είπα πως θα είμαστε μαζί ως την αιωνιότητα , δεν υπάρχει αιωνιότητα στους κολασμένους έρωτες . Το πρωί περπάτησα στο λιμάνι , εκεί που οι υγρές πέτρες έχουν ακόμη τα σημάδια από τις γόβες σου .
Τα ακολούθησα ασυναίσθητα χωρίς να ξέρω που θα με βγάλουν . Στάθηκα στο φρύδι της αποβάθρας και ακροβατούσα μεταξύ πέτρας και νερού . Όχι κούκλα μου , δεν γεύτηκα τα βρώμικα νερά , άλλωστε το ξέρεις και συ ότι είμαι πολύ εγωιστής για να το κάνω. Εντάξει το ξέρω μην μου το χτυπάς ξανά. Κανείς δεν είναι τέλειος , ακόμη και ένας Θεός -όπως συνήθιζες να με αποκαλείς - έχει ελλατώματα , ένας προβληματικός Θεός . Ξεβρασμένος κάπου στις παρυφές του φάρου ατένισα το απέραντο γαλάζιο , σπρώχνοντας το βλέμμα τόσο μακριά , σε μια αγωνιώδη προσπάθεια αναζήτησης των ματιών σου . Ποτέ δεν είπα ... γιατί ποτέ δεν σου άρεσε ... προτιμούσες τις αποδείξεις από τα λόγια. Και σου τις έδωσα όλες , σφραγισμένες και διάτρητες . Χωρίς πολλά λέξεις .Ως οπαδός του μίλα λιγότερο και κάνε έρωτα περισσότερο. Όπως σε γοήτευε . Γύρισα στο πλακώστρωτο και κάθισα στο αγαπημένο σου καφέ , σήκωσα το τηλέφωνο και σχημάτισα το μαγικό σου νούμερο. Ένα τουτ, δύο τουτ , στο δέκατο ο δεξιός αντίχειρας αναπαύτηκε πάνω στο πλήκτρο της ακύρωσης κλίσης. Γύρισα το βλέμμα στην όμορφη ξανθιά που καθόταν στο διπλανό τραπέζι . Το αστραφτερό της χαμόγελο διαπέρασε όλο μου το κορμί . Τη ρώτησα για το ογκωδέστατο βιβλίο που ξεφύλλιζε . - Είναι ένα μυθιστόρημα για όλα εκείνα που θέλαμε να πούμε αλλά δεν το κάναμε ποτέ, αποκρίθηκε με χαρακτηριστική άνεση και ξεχειλίζουσα γοητεία . Το βρήκα άκρως ενδιαφέρον και η επόμενη στιγμή μας βρήκε με σχεδόν ακουμπισμένους τους ώμους να συζητάμε. Όχι κορίτσι μου , δεν είναι αυτό που νομίζεις. Απλά όλα εντάσσονται στην ατέρμονη προσπάθεια να σε αντικαταστήσω κάποια στιγμή επάξια και ας σου είχα πει ότι για μένα είσαι το ταβάνι , ο πήχης που ανέβηκε στο απόλυτα αξεπέραστο ύψος. Συζητήσαμε για λίγα λεπτά ακόμη και ταυτόχρονα και πλήρως συναινετικά συμφωνήσαμε να διασχίσουμε την απόσταση από το παλιό λιμάνι , μέχρι το Κουμ Καπί . Τα βήματα μου χωρίς να το επιδιώκω , δε βρήκαν ούτε ένα από τα δικά σου .Διαβολική σύμπτωση; Κάρμα ; Βολεμένοι πάνω στο πεζούλι με τα αντίθετα χέρια να έχουν ενωθεί απελευθερώσαμε το βλέμμα αφήνοντάς το να ταξιδεύει μέχρι εκεί που τελείωνε η θάλασσα. Γύρισα και κοίταξα κατευθείαν μέσα στα γαλαζοπράσινα μάτια της. Μείναμε να κοιταζόμαστε για μερικά δευτερόλεπτα . Σήκωσα το χέρι και της χάιδεψα το μάγουλο . Χαμογέλασε και το στόμα της σχεδόν άγγιξε τα αυτιά της. -Μ'αγαπάς ; με ρώτησε με μια αδιανόητη ευκολία. -Θέλω να σε παντρευτώ , της απάντησα με τέτοιο στυλ που συναγωνιζόμουν την δική της άνεση. Τα γέλια μας πρέπει να ξεπέρασαν τα γεωγραφικά όρια του νησιού και έφτασαν σε άλλα νησιά μακρινά. Κι όσο την κοιτούσα , όλο και πιο πολύ αισθανόμουν ότι είχε έρθει η στιγμή . Το έβλεπα και στα δικά της μάτια. Όμως κάτι με κρατούσε. - Θα είσαι μαζί μου μέχρι την αιωνιότητα ; τα τελευταία αυτά λόγια της ξερίζωσαν την καρδιά μου. Την κοίταξα ακριβώς μέσα στα μάτια , σχεδόν μπορούσα να δω μέσα της . Ύγρανα με τη γλώσσα τα ξεραμένα χείλη μου και έθεσα τις φωνητικές μου χορδές σε πλήρη ετοιμότητα. -Δεν υπάρχει αιωνιότητα στους κολασμένους έρωτες , καρδιά μου ...