Η θύμησή σου μες το μάτι να μου γνέφει
και η τρέλα η παιδική σου να κοχλάζει
λέω και σήμερα να ξοδευτώ μαζί σου
σαν τον καφέ που μες στο μπρίκι σιγοβράζει
σαν ξεφτισμένος αετός που δεν πετάει
λες και του κόψαν οι φυγές σου την καλούμπα
και να προσμένει την κατάλληλη ευκαιρία
να σηκωθεί από του έρωτα την τούμπα
από οκτάβες μουσικές και συγχορδίες
και από τάστα που θυμίζουνε οδό
Θα ξεπηδήσω σαν κραυγή απ’ το ηχείο
και θα’ ρθω πλάι σου να αποκοιμηθώ …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου