Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Εφιάλτης στην κουζίνα .

Το δάκρυ στο στέρνο αναζήτησε τις αυλακιές των κοιλιακών , σάστισε για κάποια δέκατα μα μόνο για τόσο . Ζεστάθηκε και κύλησε περιμετρικά του αφαλού εκτελώντας έναν ιδιότυπο γύρο σαρκικού θανάτου. Ώσπου χάθηκε μέσα στο βαθύ σκοτάδι της γυαλιστερής βερμούδας. Ανασήκωσα το κεφάλι και έστρεψα το βλέμμα στο γαλαζοπράσινο χρώμα της θάλασσας . Έσφιξα το μαχαίρι μέσα στις υγρές παλάμες μου και έμεινα να το κοιτάζω . Ένιωθα τόσο γαλήνια , σχεδόν ευτυχισμένος. Το έφερα στο ύψος των ώμων και με μια αποφασιστική και σίγουρη κίνηση το κατέβασα πάνω στο στόχο. Το δεύτερο δάκρυ ανάβλυσε από το ασπράδι του ματιού και λες και είχε ενσωματωμένο gps ακολούθησε πανομοιότυπη διαδρομή με το αρχικό. Μάγουλο- στέρνο – εσωτερικό βερμούδας- τέλος διαδρομής .
Ξανακοίταξα προς τη θάλασσα κι αυτή τη φορά δεν είδα τίποτα , μόνο υγρασία , λες και είχε εισχωρήσει ολάκερη από τους βολβούς . Πλέον δεν έβλεπα, μόνο ένιωθα . Την ξύλινη λαβή του μαχαιριού με τον αντίχειρα να ψηλαφίζει την βίδα που το συγκρατούσε πάνω στο υπόλοιπο σώμα. Κάθε πόρος του κορμιού μου ήταν και μια μικρή κάνουλα που ξερνούσε ιδρώτα . Η γλυκιά μελωδία που έβγαινε από τα χείλη της κοπελιάς του απέναντι διαμερίσματος , προσέκρουε στα εσωτερικά τοιχώματα των αυτιών μου και διάβαινε το κατώφλι τους ακάλεστη μα και τόσο ευπρόσδεκτη. Διάολε μπορώ να τη φανταστώ να απλώνει με τόση χάρη τη μπουγάδα, φορώντας ένα t-shirt και από κάτω μόνο το εσώρουχό της. Ήταν η καθημερινή λατρεμένη της συνήθεια πάντα συνοδευόμενη από το αγαπημένο της τραγούδι. Το μαχαίρι σηκώθηκε ξανά και ξανά πέφτοντας πάντα με την ίδια μανία στο ίδιο μέρος. Τα δάκρυα έγιναν ποτάμι και συνάντησαν τη θάλασσα από ιδρώτα , μετατρέποντας το δωμάτιο σε πισίνα. Πόσο θα ήθελα μια πισίνα μέσα στο σπίτι μου , σκέφτηκα . Ανασήκωσα το κεφάλι και έκλεισα τα μάτια. Άνοιξα το χέρια και τα έφερα στο ύψος των ώμων με τις παλάμες να σημαδεύουν προς τα πάνω. Θεέ μου έφτασε η ώρα , η ώρα της λύτρωσης . Έσφιξα το μαχαίρι όσο πιο δυνατά μπορούσα , τα δάκτυλά μου είχαν μελανιάσει. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή λες και αναζητούσε τρόπο να ξεπηδήσει από το στήθος. Η κοφτερή λεπίδα οριζοντιώθηκε πάνω από το στόχο και ήταν έτοιμη να χτυπήσει κέντρο. Περίμενε μόνο την εντολή ..Στόχος κλειδώθηκε. Η τελευταία νότα αποχωριζόταν τα σαρκώδη χείλη της όμορφης γειτόνισσας .Επίθεση . Η τελική επίθεση. Το ατσάλινο μέταλλο έσκισε τον αέρα και καρφώθηκε με δύναμη. Σιωπή … Έμεινα για λίγα δευτερόλεπτα ακίνητος περιμένοντας το επόμενο, την κατάληξη. 57,58,59 … Συμπληρώθηκε ακριβώς ένα λεπτό και δεν είχε συμβεί τίποτα. Αναθάρρησα , έπιασα με την παλάμη μου τα μικρά κομματάκια και τα πέταξα με δύναμη μέσα στο καυτό λάδι που έκαιγε μέσα στο τηγάνι . Ο ιδρώτας άρχισε να υποχωρεί , η θάλασσα ήταν ακόμη εκεί , μπορούσα να τη δω καθαρά. Το γκριζοπράσινο σώμα της είχε γίνει ήρεμο γαλάζιο. Άνοιξα τη βρύση και άφησα να τρέψει άφθονο νερό . Ξέπλυνα το μαχαίρι σε κάθε πιθανό σημείο του , γέμισα τις παλάμες μου και εκτόξευσα λίτρα νερού προς το πρόσωπο μου. Άνοιξα τα μάτια. Το λευκό της t-shirt με την χαριτωμένη στάμπα ίσα που κάλυπτε το εσώρουχό της. Ήταν εκεί , σα να μην είχε αλλάξει τίποτα. Της έστειλα το καλύτερό μου χαμόγελό . Μου το ανταπέδωσε με ένα αισθησιακό κλείσιμο του ματιού. Λες να ; Χμμμ γιατί όχι. Δεν το σκέφτηκα και πολύ , πλέον το είχα πάρει απόφαση. Δεν καθαρίζω ξανά κρεμμύδια ,καταμεσήμερο με 30 βαθμούς θερμοκρασία. ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ…

Δεν υπάρχουν σχόλια: