Γιατί ήταν πλέον καλοκαίρι.

Kι έτσι ήρθε το καλοκαίρι και έφερε μαζί του κάτι από τη μυρωδιά των χειλιών της μας συστήθηκε με στόμφο δίπλα στα βότσαλα που στέναζαν από το βάρος της αρμύρας, σώματα σκούρα , ηλιοκαμένα , ήρθε και κούρνιασε πλάι σε κείνο το παγκάκι που έστεκε εκεί ακούραστος σύντροφος του φάρου
θώπευεσε πρόστυχα τις χρυσαφένιες απολήξεις των μαλλιών της τα βήματα στις γλιτσιασμένες πέτρες σαν φωνές παιδιών γιόρταζαν τον Ιούνη έμεινε εκεί δείχνοντας προς τ'αστέρια και ήταν πλέον καλοκαίρι δεν έμοιαζε καθόλου με τα άλλα η προκυμαία βογγούσε από κόσμο κι εκείνη στέναζε πλημμυρισμένη από αγάπη που απλόχερα της δόθηκε μια νύχτα με υποσχέσεις και λάτρεψε τα φώτα που λύτρωναν το σκοτάδι μέτρησε μία-μία τις στιγμές που λύγισε από πόθο και ήτανε πλέον καλοκαίρι έπρεπε να διαλέξει ποιο αστέρι θα της φώτιζε το μέλλον ανασηκώθηκε κι έκλεισε ένα μες στη χούφτα δεν άνοιξε καν να το κοιτάξει ήτανε τόσο σίγουρη αλήθεια μια βεβαιότητα που κατοικούσε σε κάθε πόρο μες στο δέρμα της, και στο λιμάνι αλυχτούσαν μουσικές που τρύπωναν λαθραία στο κορμί της φυλάκισε καλά το τυχερό αστέρι στις παλάμες της και χάθηκε μες στο σκοτάδι το ήξερε καλά δεν ήταν πια όπως παλιά δε θα μπορούσε να λαθέψει γιατί ήταν πλέον καλοκαίρι...