20 χρόνια πίσω, ανασαίνεις ζωή , γεμίζεις τα πνευμόνια με γεύσεις από γυαλιστερά κραγιόν, ισορροπείς ανάμεσα σε αστραφτερές ψηλοτάκουνες γόβες και ξεθωριασμένα μισοκαθαρά allstar. Κι ένα πρωί ξυπνάς κοντά στα 40 φεύγα. Εκπνέεις το σκοροφαγωμένο παρελθόν , τινάζεις από πάνω του τη σκόνη , το περνάς ένα καλό χέρι από εκείνο το γυαλιστικό που αγόρασες κάποια μέρα από το μπακάλικο της γωνίας , δίπλα από το εργοστάσιο παραγωγής μουσικοχορευτικών στιγμών. Στην πίσω κωλότσεπη χώνεις το ξέφρενο παρελθόν. Οι φωνές σε οδηγούν , διασχίζεις πλήθος από extencion και μπότες που γραπώθηκαν σε γυναικείες καλοσχηματισμένες γάμπες.
Είσαι ακόμη εδώ , αφήνεις πίσω σου την είσοδο, το φιλικό χαμόγελο της όμορφης μπαργούμαν δίνει την πιστολιά της εκκίνησης . Γιατί ' ναι Σάββατο βράδυ , Σάββατο βράδυ , Σάββατο βράδυ , Σάββατο βράδυ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου