Ξοδεύοντας άσκοπα βήματα στα σαρκώδη , ερωτικά στενά της παλιάς πόλης, χαραμίζω τόνους αφύσικου πάθους δίχως ανταπόδοση . Λειαίνω τις τραχιές ματιές που εξωστρακίζονται ανάμεσα σε ρυπαρούς τοίχους εστιατορίων και πολυσύχναστων καφέ . Ατέρμονες αναζητήσεις , μολυσμένα συναισθήματα . Ξεθωριασμένοι από την πολυκαιρία, έρωτες , στοιβαγμένοι σε νοτισμένα παγκάκια , μισοσκότεινα , ανάμεσα σε σώματα υγρά και ηλεκτρισμένα , αγκομαχούν να συγκρατήσουν το θαμμένο πάθος.
Κι όσο το γαλάζιο τ ’ουρανού αποχαιρετάει ,τόσο το κίτρινο φως των στύλων ξεθαρρεύει . Διπλασιάζεται , πολλαπλασιάζεται . Φουντώνει και ντύνεται φλόγα. Κι η φλόγα μες στο πάθος της μασκαρεύεται φωτιά . Ξεθαρρεύω και ρίχνω μέσα της όλες εκείνες τις θλιμμένες ματιές , που στοίχειωναν τις νύχτες , μαζί με όλα τα άχρηστα που χαρακώνουν την ψυχή . Κρατάω μόνο εκείνο το τραγούδι που ακούγαμε μικροί , από το παλιό τραντζιστοράκι και ονειρευόμασταν ταξίδια στα πέρατα της γης.
Κι όσο το γαλάζιο τ ’ουρανού αποχαιρετάει ,τόσο το κίτρινο φως των στύλων ξεθαρρεύει . Διπλασιάζεται , πολλαπλασιάζεται . Φουντώνει και ντύνεται φλόγα. Κι η φλόγα μες στο πάθος της μασκαρεύεται φωτιά . Ξεθαρρεύω και ρίχνω μέσα της όλες εκείνες τις θλιμμένες ματιές , που στοίχειωναν τις νύχτες , μαζί με όλα τα άχρηστα που χαρακώνουν την ψυχή . Κρατάω μόνο εκείνο το τραγούδι που ακούγαμε μικροί , από το παλιό τραντζιστοράκι και ονειρευόμασταν ταξίδια στα πέρατα της γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου