Ουδέποτε θεώρησα τον εαυτό μου έξυπνο . Εκείνος που βαδίζει στη ζωή του με οδηγό την καρδιά , μόνο για έξυπνος δε λογίζεται . Περισσότερο θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως έναν αθόρυβο συλλέκτη στιγμών .
Πάντα γοητευόμουν από ιστορίες με ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Απεναντίας με απωθούσαν μέχρι αηδίας κάθε είδους ερωτικά φληναφήματα .
Έδεναν κόμπο το στομάχι μου οι ακατάληπτες συζητήσεις
που για έναν ανεξήγητο λόγο λάμβαναν πάντα χώρα σε πολυπληθείς παρέες . Αναζητούσα τη γοητεία της συμμετρικής επικοινωνίας των σκοτεινών μπαρ. Δεν έχει σημασία αν ξεγλιστρήσεις νωρίς ή αν το πρώτο που θα αντικρίσεις με το που περάσεις την πόρτα , θα είναι ο ήλιος. Άλλωστε δεν πρέπει να είσαι ιδιαίτερα έξυπνος για να το αντιληφθείς . Με το ένα σου πλευρό να ζορίζεται από το βάρος της. Ακόμη κι αν τα πόδια σου θέλουν να αγγίξουν το πάτωμα . Ακόμα κι αν το στομάχι σου θέλει να βγάλει κραυγή. Σημασία έχει να φεύγεις άδειος από προβλήματα . Και γεμάτος συναισθήματα..
που για έναν ανεξήγητο λόγο λάμβαναν πάντα χώρα σε πολυπληθείς παρέες . Αναζητούσα τη γοητεία της συμμετρικής επικοινωνίας των σκοτεινών μπαρ. Δεν έχει σημασία αν ξεγλιστρήσεις νωρίς ή αν το πρώτο που θα αντικρίσεις με το που περάσεις την πόρτα , θα είναι ο ήλιος. Άλλωστε δεν πρέπει να είσαι ιδιαίτερα έξυπνος για να το αντιληφθείς . Με το ένα σου πλευρό να ζορίζεται από το βάρος της. Ακόμη κι αν τα πόδια σου θέλουν να αγγίξουν το πάτωμα . Ακόμα κι αν το στομάχι σου θέλει να βγάλει κραυγή. Σημασία έχει να φεύγεις άδειος από προβλήματα . Και γεμάτος συναισθήματα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου