Μελαγχολικά σοκάκια του φθινοπώρου .

Κάθε φορά αυτή η μετάβαση, από το επιρρεπές στις ονειροπολήσεις καλοκαίρι , στα ασπρόμαυρα , μελαγχολικά σοκάκια του φθινοπώρου , δημιουργεί μια ανεξέλεγκτη ανισορροπία μεταξύ ακραίων συναισθημάτων και μιας διογκωμένης κενότητας . Ίσως να φταίνε οι νύχτες που είναι πλέον πιο μεγάλες , ίσως πάλι για όλα να ευθύνονται τα ξεπλυμένα από την πρόσφατη βροχή , φώτα του τσίρκου που στέκει άδειο και βουβό στο τέλος του δρόμου , περιμένοντας τον κλόουν να ξαναζωντανέψει μέσα από άκρες των κυμάτων , ενός επόμενου καλοκαιριού.