Κι έρχεται εκείνη η αναθεματισμένη ώρα που νιώθω τόσο συναισθηματικά άδειος . Νοητικά κατάκοπος . Ψυχολογικά διάτρητος από αδέσποτα υπερφίαλα πυρά , εγωπαθών, κατά φαντασίαν ορθολογιστών .
Στερούμενος της μιας και μοναδικής ηθικής υποστήριξης που σαν πέρσι , περίπου τέτοιες μέρες ατένιζαμε μαζί την αρχιτεκτονική τελειότητα του φάρου, αγωνιώ να συρθώ ως την ασφαλή θαλπωρή του οικείου δωματίου. Δεν τρέχω να κρυφτώ από εκκωφαντικές κορώνες , παρά μόνο για να αρχειοθετήσω τις σκέψεις μου .
Ανασαίνω πότε αργά , πότε γρήγορα . Μέχρι να βρω το σωστό beat που θα
μου επιτρέψει την ορθή αλλαγή της μνήμης . ΄΄ Όλα είναι θέμα επιλογών και timing" . Είχε δίκιο. Απλά μου πήρε λίγο χρόνο να το καταλάβω Κάλιο αργά παρά ποτέ . Μια κακή επιλογή και όλα μπορεί να πάνε κατά διαόλου. Εδώ δεν ψάχνω για εξιλαστήρια για να φορτώσω τη δική μου αποτυχία. Την επωμίζομαι , πληρώνω στο ταμείο το ανάλογο αντίτιμο και προχωρώ. Με όσα μου έχουν μείνει . Εδώ δε χωράνε συναισθηματισμοί . Δεν υπάρχει χώρος για ανούσια και χρονοβόρα μιζέρια . Στυλώνω τα πόδια , ισορροπώ το βλέμμα , αφού πρώτα το γυαλίσω επαρκώς και τραβάω μπροστά . Σε τίποτα δε θα μου φανεί χρήσιμη μια ατέρμονη προσκόλληση στο σφάλμα. Αυτό που σίγουρα θα χρειαστεί , είναι να μάθω να αποφεύγω τις κακοτοπιές . Μα δεν τελειώσαμε .Υπάρχει ελάχιστος χρόνος ,όχι περισσότερο απ'ότι διαρκεί ένα πετάρισμα των βλεφάρων , για εκείνους τους αφόρητα ενοχλητικούς παντογνώστες που ξεφυτρώνουν παντού και πάντα.Δε με τρομάζουν . Το κεφάλι τους είναι πιο κενό ακόμη και από κείνα τα τρομαχτικά κενά αέρος που συναντάς στις πτήσεις τις χειμερινές . Ξέρω τι να κάνω . Ένα Χ , πιο κόκκινο ακόμη κι από εκείνο που κοσμεί το μπουκάλι της λατρεμένης σου βότκας. DELETE ...
μου επιτρέψει την ορθή αλλαγή της μνήμης . ΄΄ Όλα είναι θέμα επιλογών και timing" . Είχε δίκιο. Απλά μου πήρε λίγο χρόνο να το καταλάβω Κάλιο αργά παρά ποτέ . Μια κακή επιλογή και όλα μπορεί να πάνε κατά διαόλου. Εδώ δεν ψάχνω για εξιλαστήρια για να φορτώσω τη δική μου αποτυχία. Την επωμίζομαι , πληρώνω στο ταμείο το ανάλογο αντίτιμο και προχωρώ. Με όσα μου έχουν μείνει . Εδώ δε χωράνε συναισθηματισμοί . Δεν υπάρχει χώρος για ανούσια και χρονοβόρα μιζέρια . Στυλώνω τα πόδια , ισορροπώ το βλέμμα , αφού πρώτα το γυαλίσω επαρκώς και τραβάω μπροστά . Σε τίποτα δε θα μου φανεί χρήσιμη μια ατέρμονη προσκόλληση στο σφάλμα. Αυτό που σίγουρα θα χρειαστεί , είναι να μάθω να αποφεύγω τις κακοτοπιές . Μα δεν τελειώσαμε .Υπάρχει ελάχιστος χρόνος ,όχι περισσότερο απ'ότι διαρκεί ένα πετάρισμα των βλεφάρων , για εκείνους τους αφόρητα ενοχλητικούς παντογνώστες που ξεφυτρώνουν παντού και πάντα.Δε με τρομάζουν . Το κεφάλι τους είναι πιο κενό ακόμη και από κείνα τα τρομαχτικά κενά αέρος που συναντάς στις πτήσεις τις χειμερινές . Ξέρω τι να κάνω . Ένα Χ , πιο κόκκινο ακόμη κι από εκείνο που κοσμεί το μπουκάλι της λατρεμένης σου βότκας. DELETE ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου