Τα Όχι που χαρακώσαν τη ζωή μας .

Πόσες φορές ήταν που δίστασες και δείλιασες κι άφησες τους φόβους να σε καταπιούν .Πόσες φορές αντίκρισες το φάσμα της ήττας και λύγισες ,δίχως μια μυρωδιά αντίστασης να πλεύσει στα ρουθούνια .Πόσες φορές αρνήθηκες να υψωθείς απέναντι σε αποφάσεις πνιγηρές και πάντα ήσουν εκεί ,ζητωκραυγάζοντας τα ανίερα φευγιά
με γεμάτη από αγάπη καρδιά μα την ψυχή σου πάντα χαμένη στο ζύγι .Πόσες φορές σου στοίχισαν εκείνα τα αυθορμήτως ειπωμένα Ναι και πόσες φορές ακόμη , αλήθεια τα ξεστόμισες λες και δε γνώρισες ποτέ την άρνηση που όλα τα γιατρεύει.  Εκείνα τα αδιαμφισβήτως επιβαλλόμενα Όχι , αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ ,τα ξεχασμένα , τα ανείπωτα Όχι που χαρακώσαν τη ζωή μας .