Το καλοκαίρι ξέρει.

Το καλοκαίρι πάντα είναι διδακτικό . Πέρα από ένα σωρό πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε , μας έμαθε να ερωτευόμαστε με ημερομηνία λήξης . Είναι ωραίοι οι καλοκαιρινοί έρωτες . Σαν την παγωμένη μπύρα που αν τη βάλεις ανοιγμένη στο ψυγείο ώστε να την καταναλώσεις την επόμενη μέρα , ξεθυμαίνει . Την πίνεις μονοκοπανιά , σαν νερό και έτσι νιώθεις τη δροσιά της να σε λυτρώνει. Κι όταν στραγγίξει και η τελευταία σταγόνα ανοίγεις την επόμενη και ύστερα τη μεθεπόμενη και έτσι κυλάει το καλοκαίρι.
Ώσπου μια μέρα χώνεσαι μέχρι τη μέση , μέσα στο ψυγείο και ανακαλύπτεις πως δεν υπάρχει άλλη . Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι το καλοκαίρι έφυγε . Και πήρε μαζί του τους έρωτες της μιας βραδιάς . Πέρασε και μάζεψε τα γέλια που έκαναν τις ξαπλώστρες να αιωρούνται . Πακετάρισε εφήμερα χυμώδη κορμιά , στοιβάζοντάς τα σε βαλίτσες γεμάτες αυτοκόλλητα. Το καλοκαίρι πάντα σε μορφώνει .Είναι σαν το σοφό γέροντα του Θιβέτ. Σου μαθαίνει να ζεις στο έπακρο αλλά σε επαναφέρει τη σωστή στιγμή . Σαν ένας καλός γονιός που νοιάζεται για το παιδί του . Ουσιαστικά λειτουργεί με έναν τρόπο προστατευτικό. Σαν το σήμα στην εθνική που σου λέει πόσο να τρέξεις . Αν υπερβείς το όριο το πιθανότερο είναι να εκτροχιαστείς . Το καλοκαίρι ξέρει. Ki εσύ πρέπει να το εμπιστευτείς ...