Οι σκέψεις δεν φυλακίζονται .

Πάντα οι Κυριακές είχαν μια δόση νοσταλγίας. Από παλιά αυτή η μέρα μας δημιουργούσε μια τάση για φυγή .Λίγο η επόμενη μέρα , λίγο η προηγούμενη ξέφρενη βραδιά που θα περίμενε ακόμη έξι μέρες να επαναληφθεί . Ακόμη και τώρα που ο χρόνος κύλησε , η αίσθηση παραμένει ίδια . Με τη διαφορά πως τώρα προστέθηκαν μνήμες από ένα μακρινό παρελθόν. Η νοσταλγία της Κυριακής κρύβει μέσα της

Υπερχείλιση ηλεκτρισμένων εικόνων .

Οι συναισθηματικά ευάλωτοι άνθρωποι λυγίζουν υπό το βάρος ακραίων συναισθημάτων . Άλλοτε μιλάνε γι'αυτά . Και τις περισσότερες φορές τα κρατάνε καλά φυλαγμένα στο άλμπουμ με τις αναμνήσεις. Δεν είναι εύκολο γι'αυτούς να αρχειοθετήσουν τις στιγμές του παρελθόντος. Ούτε να σηκώσουν ανάχωμα

Τα υπέροχα Ομώνυμα Πλάσματα

Άνθρωποι χωρίς απόλυτη ταύτιση .Βαδίζοντας ελαχίστως αταίριαστα πάνω σε εύθραυστες γραμμές , ανόμοιων αριθμητών. Με μια ανεξήγητα γοητευτική διαφορετικότητα να τους ενώνει . Πορεύονται με κλεφτές ματιές , αφήνοντας πίσω τους σημάδια από λιγωμένα γέλια . Κι όσο κοντεύουν προς το τέλος της μέρας , βρίσκουν καταφύγιο σε ευρύχωρους κοινούς παρονομαστές . Κάποιοι τους είδαν να γελάνε στα κρυφά. Και κάποιοι άλλοι τους βάφτισαν μια βραδιά . Τα υπέροχα Ομώνυμα Πλάσματα .

Η γοητεία της συμμετρικής επικοινωνίας των σκοτεινών μπαρ.

Ουδέποτε θεώρησα τον εαυτό μου έξυπνο . Εκείνος που βαδίζει στη ζωή του με οδηγό την καρδιά , μόνο για έξυπνος δε λογίζεται . Περισσότερο θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως έναν αθόρυβο συλλέκτη στιγμών . Πάντα γοητευόμουν από ιστορίες με ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Απεναντίας με απωθούσαν μέχρι αηδίας κάθε είδους ερωτικά φληναφήματα . Έδεναν κόμπο το στομάχι μου οι ακατάληπτες συζητήσεις

Σημαντικές αποφάσεις .

Πάντα όταν θέλω να πάρω μια σημαντική απόφαση πηγαίνω στο ίδιο μέρος . Εκείνο δίπλα στη θάλασσα καταβρέχοντας τα πνευμόνια με ακριβώς ένα λίτρο μπύρας. Όχι παραπάνω. Ούτε λιγότερο . Στην ακρίβεια βρίσκεται το μυστικό. Μόνο εγώ και η θάλασσα . Έτσι λύνουμε τις διαφορές μας. Γιατί οι σημαντικές αποφάσεις έχουν κάτι από αρμύρα . Και ιώδιο . Έτσι για να γιατρεύονται οι πληγές .

Τα Όχι που χαρακώσαν τη ζωή μας .

Πόσες φορές ήταν που δίστασες και δείλιασες κι άφησες τους φόβους να σε καταπιούν .Πόσες φορές αντίκρισες το φάσμα της ήττας και λύγισες ,δίχως μια μυρωδιά αντίστασης να πλεύσει στα ρουθούνια .Πόσες φορές αρνήθηκες να υψωθείς απέναντι σε αποφάσεις πνιγηρές και πάντα ήσουν εκεί ,ζητωκραυγάζοντας τα ανίερα φευγιά

Χορεύετε δεσποινίς;

Τριγυρνώντας με ένα ενοχλητικό μούδιασμα να έχει εγκατασταθεί γύρω από το μυαλό , διέσχισα κάθετα τα περιπαικτικά φώτα των αυτοκινήτων που μούγκριζαν μανιασμένα . Μόνο τα μάτια είναι που με οδηγούσαν σε έναν άγνωστο προορισμό. Προσπερνώ παγωμένα χαμόγελα , πιο κρύα και από τη χθεσινοβραδινή τεκίλα που μου σέρβιραν σε εκείνο το συμπαθητικό κατά τ'άλλα μπαράκι , στοιβαγμένο ανάμεσα σε ημίψηλα , φαγωμένα από την υγρασία και την αρμύρα κτίρια. Το βλέμμα στους δείκτες του ρολογιού σηματοδοτούσε ακόμη μια ανούσια ξοδεμένη μέρα που κυλούσε μέσα σε αυλακιές μισοξυνισμένης ρουτίνας . Κι εκεί που όλα εξελίσσονταν με μια εξοντωτικά επαναλαμβανόμενη συνήθεια ,

Ψέλλισμα μες στο σκοτάδι .

Να μη φοβάσαι για τον έλεγχο που χάνεται .Είναι μονάχα ένα ψέλλισμα μες στο σκοτάδι . Μη σε τρομάζει η ανάσα που βαραίνει .Είναι το αποδημητικό φευγιό της καλοκαιρινής αρμύρας .Μη σε λυγίζουν οι φθινοπωρινές απαγωγές του ήλιου.  Είναι μια σχέση μίσους μα και πάθους. Τι θα΄τανε τα σύννεφα χωρίς τον ήλιο; Τι θα'χαν απογίνει δίχως συντροφιά ;

Η μελαγχολία της Κυριακής .

Η μελαγχολία της Κυριακής έρχεται πάντα με την ακρίβεια της μεθεπόμενης ανάσας . Αποβάλλοντας την ενδεχόμενη μέθη ενός ξέφρενου Σαββάτου , συνειδητοποιείς πως όλα άλλαξαν. Κι ο ενοχλητικός πονοκέφαλος να σφίγγει τους κροτάφους . Εκείνος ο καφές δεν έχει πια την ίδια γεύση . Άλλαξε γειτονιά και αντικρίζει διαφορετικά πλέον τη θάλασσα . Και οι ιστορίες που διηγείται δε μιλάνε με λόγια παρμένα από παιδικό παραμύθι. Σκλήρυναν οι λέξεις ,

Ακραία συναισθηματικά φαινόμενα .

Το ήξερα από την πρώτη στιγμή . Μπορούσα να το νιώσω από τότε που οι ματιές μας πλέχτηκαν σε ένα αέρινο γαιτανάκι, σαν κάτι ακραία συναισθηματικά φαινόμενα που χτυπάνε απροειδοποίητα ανυπεράσπιστες ψυχές . Να χτίζουν αναχώματα ενάντια στους τρωγλοδύτες - τιμωρούς αγωνιώντας να σώσουν μισοτελειωμένους έρωτες . Το ήξερα από την πρώτη στιγμή,  τότε που οι πατημασιές έπαψαν να αφήνουν ίχνη στις αποχρωματισμένες πέτρες - φύλακες του λιμανιού,  το έμαθα

Μελαγχολικά σοκάκια του φθινοπώρου .

Κάθε φορά αυτή η μετάβαση, από το επιρρεπές στις ονειροπολήσεις καλοκαίρι , στα ασπρόμαυρα , μελαγχολικά σοκάκια του φθινοπώρου , δημιουργεί μια ανεξέλεγκτη ανισορροπία μεταξύ ακραίων συναισθημάτων και μιας διογκωμένης κενότητας . Ίσως να φταίνε οι νύχτες που είναι πλέον πιο μεγάλες , ίσως πάλι για όλα να ευθύνονται τα ξεπλυμένα από την πρόσφατη βροχή , φώτα του τσίρκου που στέκει άδειο και βουβό στο τέλος του δρόμου , περιμένοντας τον κλόουν να ξαναζωντανέψει μέσα από άκρες των κυμάτων , ενός επόμενου καλοκαιριού.

Γητευτής παρελθοντικών ατασθαλιών .

Καμιά φορά αυτά τα Σάββατα , ερμηνεύουν απόλυτα το ρόλο της συναισθηματικής απειθαρχίας . Ένας ανελέητα κυνικός γητευτής παρελθοντικών ατασθαλιών που ξεβράζονται στην επιφάνεια . Κι όσο προσπαθείς να σφουγγίσεις τα απόνερα , αντιλαμβάνεσαι με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι αυτό είναι αδύνατον να συντελεστεί . Καμιά φορά αυτά τα Σάββατα νιώθεις πως έχουν δημιουργηθεί για να δείχνουν το δρόμο ...

Εις το επανιδείν .

Το πλήρωμα του χρόνου πάντα έρχεται .Δεν προειδοποιεί ποτέ απλά εκκολάπτεται στα σοκάκια του μυαλού και σε ανύποπτο χρόνο ηχεί τόσο εκκωφαντικά σαν το πρώτο κουδούνισμα σε σχολείο. Ο χρόνος που όλα τα συμμαζεύει τα στριμώχνει σε μια στοίβα κι εκεί γίνεται η διαλογή των σκέψεων. Νιώθεις πως ήρθε η ώρα να κάνεις μια γενναία παύση .  Δεν είναι ότι δεν πέρασες καλά,

Ο έρωτας που κρυφακούει .

Άκου τους ψιθύρους που αναβλύζουν μέσα απ'τα σοκάκια . Μιλάνε για το σκοτάδι που αγωνιά για να απλωθεί πάνω απ΄την πόλη . Κι ο έρωτας που κρυφακούει πίσω από σκονισμένους τοίχους , αδημονεί για την κορύφωση , σφουγγίζοντας τα ιδρωμένα μέτωπα Μιας πόλης τόσο παράξενα θλιμμένης και όμορφης θαρρώ

Aυτή είναι η ζωή .

επικοινωνία επιθυμία έλξη πάθος έρωτας όνειρα φυγή απώλεια και πάλι επιθυμία και πάλι πάθος και πάλι έρωτας ξανά απ'την αρχή μην της αρνείσαι αυτή είναι η ζωή

DELETE .

Κι έρχεται εκείνη η αναθεματισμένη ώρα που νιώθω τόσο συναισθηματικά άδειος . Νοητικά κατάκοπος . Ψυχολογικά διάτρητος από αδέσποτα υπερφίαλα πυρά , εγωπαθών, κατά φαντασίαν ορθολογιστών . Στερούμενος της μιας και μοναδικής ηθικής υποστήριξης που σαν πέρσι , περίπου τέτοιες μέρες ατένιζαμε μαζί την αρχιτεκτονική τελειότητα του φάρου, αγωνιώ να συρθώ ως την ασφαλή θαλπωρή του οικείου δωματίου. Δεν τρέχω να κρυφτώ από εκκωφαντικές κορώνες , παρά μόνο για να αρχειοθετήσω τις σκέψεις μου . Ανασαίνω πότε αργά , πότε γρήγορα . Μέχρι να βρω το σωστό beat που θα

Το καλοκαίρι ξέρει.

Το καλοκαίρι πάντα είναι διδακτικό . Πέρα από ένα σωρό πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε , μας έμαθε να ερωτευόμαστε με ημερομηνία λήξης . Είναι ωραίοι οι καλοκαιρινοί έρωτες . Σαν την παγωμένη μπύρα που αν τη βάλεις ανοιγμένη στο ψυγείο ώστε να την καταναλώσεις την επόμενη μέρα , ξεθυμαίνει . Την πίνεις μονοκοπανιά , σαν νερό και έτσι νιώθεις τη δροσιά της να σε λυτρώνει. Κι όταν στραγγίξει και η τελευταία σταγόνα ανοίγεις την επόμενη και ύστερα τη μεθεπόμενη και έτσι κυλάει το καλοκαίρι.

Eνάλια ζωή .

Κάπως έτσι ο χρόνος κύλησε ,δίπλα στο βράχο, εκείνον που τόσο ακούραστα και γοητευτικά δάμαζε το κύμα . Πλάι σ'εκείνη την γεμάτη αλμύρα ομπρέλα ,μόνη έριχνε κλεφτές ματιές στην ενάλια ζωή που αποχαιρετούσε για φέτος . Η φωτιά σιγόκαιγε , γύρω από τις πέτρες που την είχε εγκλωβίσει κι έμεινε να κοιτά τις σκόρπιες υποσχέσεις να γίνονται ένα με το κόκκινο χρώμα που έφτυναν οι φλόγες.

Νοητική αταξία .

Κάθε φορά που θέλω να πισωγυρίσω τη σκέψη , παίρνοντας αφορμή από μια σημαντική ημερομηνία ,αναμειγνύομαι ακούσια σε ένα άτακτο στροβίλισμα μνήμης . Κι όσο η εύθραυστη ισορροπία της ανάκλησης στιγμών παίζει επικίνδυνα παιχνίδια - ακόμη και με unfair χτυπήματα κάτω απ' τη μέση - τόσο αυξάνεται το μέγεθος της χαοτικής αναπόλησης . Γίνεται τόσο μελαγχολικά υπέροχη αυτή η θύμηση , μια ταραγμένη λίμνη σε κατάσταση υπερχείλισης αναμνήσεων που κάθε φορά καταλήγει στο ίδιο πράγμα . Νοητική αταξία . Εγκεφαλική κυτταρική απραξία. Μια σελίδα λευκή. Σαν ένα ποίημα χωρίς λόγια.

Μην αργείς .

Δεν μπορώ να γράψω τίποτε που να σε εντυπωσιάσει . Το γαιτανάκι της εξυπνάδας μπλέχτηκε σε άχρηστες φιλοσοφίες και επίπλαστες ατάκες. Οι δείκτες στο ρολόι φαντάζουν αγχωμένοι , στο ατέρμονο ταξίδι τους . Μην τρέχεις ανάμεσα σε τόνους παρκαρισμένης λαμαρίνας να προλάβεις ένα άπιαστο όνειρο. Μη βιάζεσαι να ξημερώσει . Απόλαυσε τα ίχνη που αφήνει το φεγγάρι στις περπατησιές σου. Δανείσου λίγα από τα κουσούρια του τσουρουφλισμένου Ιούλη. Αφουγκράσου τις καντάδες των ήμερων κυμάτων. Ακολούθα το φως που παιχνιδίζει δίπλα στη θάλασσα . Μην αργείς . Πριν σβήσουνε τα φώτα , για τόσο θα σε περιμένω…

Vinyl : Martin , Mick and rock and roll .

Η αγάπη των εραστών της μουσικής για το βινύλιο δεδομένη . Ταν τελευταίο καιρό οι πωλήσεις παρουσιάζουν κατακόρυφη άνοδο και αρκετά είναι τα δισκοπωλεία που τα ξαναβάζουν στα ράφια τους. Ίσως αυτή την τάση της εποχής ζήλεψαν τα δύο ιερά τέρατα του καλλιτεχνικού στερεώματος , Μικ Τζάγκερ και Μάρτιν Σκορτσέζε , ενώνοντας τις δυνάμεις τους γι'αυτή τη νέα σειρά του HBO . Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που οι δρόμοι τους συναντιούνται , καθώς συνεργάστηκαν στο παρελθόν για το " Shine a light " , το ντοκιμαντέρ του Σκορτσέζε για τη συναυλία των Stones , στο Beacon Theater της Νέας Υόρκης. Η σειρά θα κάνει πρεμιέρα to 2016.

Ομάδα αυτοκτονίας .

Τι μπορεί να ενώνει ένα διάσημο μοντέλο ( Cara Delevingne ) , μια κουκλάρα ( Margot Robbie ) , τον πολυτάλαντο Will Smith και τον σκοτεινό Jared Leto ; Μα φυσικά η πολυαναμενόμενη ταινία της Warner Bros, Suicide Squad βασισμένη στο ομώνυμο comic της DC . H πρεμιέρα σε ένα χρόνο ( 5 Aυγούστου 2016 ) . Το αν θα αξίζει η αναμονή ; Θα φανεί στο πανί .
http://www.imdb.com/title/tt1386697/
http://www.imdb.com/title/tt1386697/

Το οκτώ το καλό του Quentin Tarantino .

Η όγδοη κατά σειρά ταινία του Quentin Tarantino αναμένεται με το νέο έτος . Ως τότε ας βολευτούμε με το trailer . Και ξέρεις . Στις 8 Ιανουαρίου μην κανονίσεις κάτι . Έχει Ταραντίνο .
http://www.imdb.com/title/tt3460252/

 

Μεταμεσονύκτιες προβολές ( το κανάλι ) Vol 2

Μεταμεσονύκτιες προβολές , το κανάλι .

Μια playlist για τον Αύγουστο . Μουσική επιλέγει ο Giorgos I. Dimou​.

Μία playlist για τον Αύγουστο . Μουσική επιλέγει ο Γιώργος Δήμου. by Μεταμεσονύκτιες Προβολές on Mixcloud

Όταν τα εξώφυλλα εξομολογούνται.

Μια άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση σε πέντε εξώφυλλα δίσκων που έγραψαν τη δική τους μουσική ιστορία στα μουσικά δρώμενα . Γράφει ο Γιώργος Δήμου ο οποίος όταν ξεκλέβει χρόνο από τη δουλειά ντύνεται μουσικός παραγωγός σε www.MUSICARADIO.gr / και  JOY 106.5 καθώς και dj .
http://www.musicaradio.gr/m-text/afierwmata/195-oi-afigiseis-5-agapimenon-eksofyllon

http://www.musicaradio.gr/m-text/esy-mas-grafeis/230-to-soundtrack-tis-stigmis

Έρωτας στα χρόνια της χρεοκοπίας.

- Αν χρεοκοπήσουμε κάποια στιγμή θα με χωρίσεις ; Τα λόγια του είχανε κάτι από το πάθος της πρώτης γνωριμίας , ανακατεμένα με μπόλικη δόση πρώιμου φόβου για το τι θα επακολουθούσε . - Αν χρεοκοπήσουμε; Μα τι κάθεσαι και σκέφτεσαι ; Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ . Σήκωσε το μπουκάλι με την παγωμένη μπύρα και το έφερε να αναπαυτεί στα ξεραμένα χείλη του , αδειάζοντας μια σεβαστή ποσότητα που έμοιαζε με λύτρωση για το στομάχι του που εδώ και κάμποση ώρα επιδίδονταν σε φτιάξιμο περίπλοκων κόμπων. - Αν λέω …

20 χρόνια πίσω , μια ταινία γεμάτη Χανιά.

Η κινηματογραφική πρόταση της ημέρας.

Summer Vibes 2015 By Spyros Kostopoulos (dj. black)

Καλοκαιρινοί , φρέσκοι ήχοι να σε συντροφεύουν , από τον μετρ του είδους Spyros Kostopoulos !

Summer Vibes 2015 by Spyros Kostopoulos (Dj. Black) on Mixcloud

Υπερχείλιση ατόφιων στιγμών.

- Άσε το χρόνο να κυλήσει σαν αγέρι . Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια υπερχείλιση ατόφιων στιγμών.Τα λόγια της εξέρχονταν των χειλιών της με μια αφοπλιστική βεβαιότητα. Και το τελευταίο κύτταρο του κορμιού της γνώριζε πως όλα πλέον θα παίρναν το δρόμο τους . Ίσιωσε τα γυαλιά της που είχαν γείρει προς τη θάλασσα , με μια από'κείνες τις περίτεχνες κινήσεις που την χαρακτήριζαν .

Γιατί ήταν πλέον καλοκαίρι.

Kι έτσι ήρθε το καλοκαίρι και έφερε μαζί του κάτι από τη μυρωδιά των χειλιών της μας συστήθηκε με στόμφο δίπλα στα βότσαλα που στέναζαν από το βάρος της αρμύρας, σώματα σκούρα , ηλιοκαμένα , ήρθε και κούρνιασε πλάι σε κείνο το παγκάκι που έστεκε εκεί ακούραστος σύντροφος του φάρου

Ένα μικρό - μεγάλο αστείο .

Όλα ξεκίνησαν σαν ένα αστείο . Από κείνα που ξεκινάνε σαν ελαφρύ αεράκι . Και το αστείο έγινε συνήθεια. Το αστείο πήρε ζωή και λοξοδρόμησε . Ντύθηκε κάποιες μέρες με ανείπωτη σοβαρότητα. Μελαγχολική και στενάχωρη. Ήπιε και μέθυσε , μα η γοητεία του δε χάθηκε . Έγινε ατέρμονη συζήτηση υπό το φως των αστεριών . Και ήρθαν στιγμές που χάθηκε στ' αστέρια. Ταξίδεψε για λίγο μέσα σε μαύρες τρύπες μα δεν έμεινε εκεί.

Το καράβι του Νότου.

Καράβια που έρχονται και φεύγουν .Στιγμές που ανύποπτα ξεφεύγουν . Τυλίγοντας μια στοίβα αναμνήσεις . Καλοκαίρι που συναντά καλοκαίρι . . Παράξενη η ζωή μας . Γεμάτη μελαγχολική γοητεία . Όλα ένας κύκλος ...

Ω! Τι ωραία ... Να καιγόμαστε παρέα...

Οι μέρες μεγαλώνουν. Και οι μέρες μικραίνουν . Αέρας ,ανοιξιάτικος, τρυπώνει σε ολάνθιστες αυλές . Σφιχταγκαλιάζει κρυφά μισάνοιχτα παντζούρια . Μέσα τους κατοικούν εκείνες οι ψυχές που θρέφονται με όνειρα και λόγια .

Από την Janis έως τον Barry White!.

Από την Janis έως τον Barry White!... γράφει ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΘΕΟΣ

Παράξενη πόλη .

Και γεννηθήκαμε μέσα σε υγρές χούφτες που'ταν γεμάτες από χαμόγελα αστραφτερά μυρίσαμε την λατρεμένη πρωινή υγρασία που σφυροκοπούσε τα πνευμόνια λατρέψαμε την γοητευτική παράνοια της παράξενης πόλης με τα ακανόνιστα σοκάκια δέσαμε τις φιλίες μας με ατσάλινα δεσμά

Σήμερα εδώ , αύριο ;

Θάλασσα που ντύνεται αέρας, στιγμές που χτίζουν της ζωής μας τα θεμέλια , έρωτες που γεννιούνται σε πλακόστρωτα , σπινθηροβόλα βλέμματα χτυπούν στις αποβάθρες , σήμερα εδώ , αύριο το ξημέρωμα θα φέγγει σε άλλες γειτονιές , καρδιές που αγωνιούν για να συγχρονιστούν , ζωές που τριγυρίζουν στις αυλές και στα σοκάκια ...

Κι άλλο χρόνο να ξοδέψεις.

Κι εκεί όπου τα βήματα αφουγκράζονται των ατάραχων κυμάτων την ανέμελη γαλήνη , για μια στιγμή τραντάζονται απ΄των ατέλειωτων φυγών τα ραγισμένα ουρλιαχτά . Και μένεις δίπλα στο αρμυρισμένο αεράκι , να αναρωτιέσαι αν όλα αυτά που έζησες ήταν πολλά ή αν ποθείς κι άλλο χρόνο να ξοδέψεις ...

Πατρίδες που αφήσαμε ξωπίσω .

Κι έτσι όπως σκορπίσαμε σαν άνεμος ,στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα , αναζητώντας τη χαμένη ευτυχία , περάσαμε από σοκάκια ρυπαρά αφήνοντας τις πατημασιές μας ανεξίτηλες στο χρόνο. Διαβήκαμε δρόμους πολυσύχναστους που στέναζαν από τις βουές των γέλιων , εκείνες τις νυχτιές λουσμένες με άφθονο αλκοόλ .

Ιλιιγγιώδης γοητεία .

Και να που το καλοκαίρι κρέμεται στο χείλος των περίσσιων αναμνήσεων , προσμένοντας με λαχτάρα να αναρριχηθεί στα βράχια , εκεί που το κύμα σκάει με ιλιγγιώδη γοητεία.

Ένα κουτί γεμάτο φωτογραφίες .

Φιλαράκι από τα παλιά ο Γιώργος Κουτής, μας ταξιδεύει με την αισθαντική του φωνή παρέα πάντα με την αγαπημένη του κιθάρα . Πνεύμα ανήσυχο όπως όλοι οι καλλιτέχνες , εσχάτως απέκτησε μια καινούρια τρέλα , αυτή της φωτογραφίας. Και καθώς φαίνεται την κατέχει καλά . Ένα μικρό δείγμα της δουλειάς του έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε μέσα από το μπλογκ .

Η playlist της εβδομάδας 15-21 / 3 /2015 .Μουσική επιλέγει ο Konstantinos Paganos ( Liberty Radio )

Η playlist της εβδομάδας 15-21 / 3 /2015 .Μουσική επιλέγει ο Konstantinos Paganos ( Liberty Radio ) by Μεταμεσονύκτιες Προβολές on Mixcloud

Φεύγω.

Κάθε πρώτη του μήνα επιτρέπω στον εαυτό μου να αφήσει έναν γλυκό αναστεναγμό, ωδή στις μέρες που γλίστρησαν στα ρείθρα των μισοβρεγμένων δρόμων. Μοιράζω τις σκέψεις στο ζύγι και ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο τσιγάρο , παρατηρώ το παλατζάρισμα , με την κρυφή ελπίδα πως κάπου θα ισορροπήσει. Κρυφές ελπίδες που αγωνιούν να ζωντανέψουν απ’τη μια. Και οι φυγές που πάντα με στοιχειώνουν , αραδιασμένες στην άλλη .

Έρωτας ίσα με το μπόι σου.

Την άφησε πίσω του να απολαμβάνει το σλιμ τσιγάρο της και κατευθύνθηκε με αργό βήμα προς το μικρό δωμάτιο που είχε αποθηκεύσει όλα τα χρήσιμα πράγματα. Στο μυαλό του είχε ακόμη τις εικόνες μεγαλείου της χτεσινής νύχτας που ξεκίνησε με άφθονο αλκοόλ και κατέληξε σε δάκρυα και ιδρώτα . Έχωσε το χέρι στο συρτάρι με τα σκόρπια αντικείμενα και ψαχούλεψε για κάμποσα λεπτά .

Στον πυρετό του έρωτα.

Το σφυροκόπημα στους κροτάφους μαρτυρούσε την ένταση που διακατείχε όλη την έκταση του κορμιού μου . Κι όσο το μυαλό στέναζε από την εικόνα της που είχε στριμωχτεί για τα καλά στις αυλακιές του εγκεφάλου μου ,άλλο τόσο οι κρόταφοι έμοιαζαν έτοιμοι να εξέλθουν του κρανίου. Με μια νωχελική κίνηση απλώθηκα σε όλο τον καναπέ ώστε να δώσω στον εαυτό μου λίγο χώρο να αποβάλει μέρος της έντασης.

Φύλαξε μια χούφτα γι'αύριο .

Κι όταν τα δάκρυα της πνιγερής απόρριψης στερέψουν , τότε είναι που θα θρηνήσεις αληθινά , γιατί δεν φύλαξες μια χούφτα για αύριο, εκεί που εκκολάπτονται μυριάδες συγκινήσεις . Και θα’ναι δάκρυα θριάμβου και ανατριχίλα συναισθηματική που θα λιγώνει το κορμί.

Μικρές χαρές , λυτρωτικές.

Δεύτερη μέρα . Και ο ήχος της σιωπής σκίζει σε φέτες το άσπρο χρώμα των τοίχων. Το κόκκινο τείνει να κυριαρχήσει στο χώρο και να διώξει βίαια το λευκό. Όπως ο υδράργυρος σπριντάρει άγρια και σκαρφαλώνει σε νούμερα ανησυχητικά. Δυο μέρες πλήρους απραξίας που ισοδυναμούν με άπειρες ώρες αγχωτικών σκέψεων να ταλανίζουν τον ήδη κουρασμένο εγκέφαλο. Οι συνειρμοί αναπόφευκτοι παίζουν μπάλα στο δικό μου τερέν .

Περί έρωτος.

Για όλους εκείνους τους έρωτες που έμειναν μισοί , για κείνους που δεν άρχισαν ποτέ κι έμειναν να κρέμονται μετέωροι σε χείλη σφαλιστά , για έρωτες μιας χρήσης που ξοδεύτηκαν σε μια νυχτιά, για κείνους τους προδομένους έρωτες που λύγισαν μπρος στην ανυπαρξία ακραιφνών αισθημάτων , για τους κολασμένους εραστές που δεν έχουν καμιά ελπίδα σωτηρίας ,

Άρωμα αξεπέραστο.

Βήματα γοργά, ανάμεσα από τις μυρωδιές της πόλης που γεμίζουν τα εσωτερικά τμήματα του ουρανίσκου και επιτίθενται στα τοιχώματα του στομάχου . Οι φωνές αγγίζουν τα όρια του ουρλιαχτού , από την παρέα που ξοδεύει τις ανιαρές στιγμές και τις μεταμορφώνει σε τσίκνα . Τα εκατοντάδες πέλματα σκάνε στο στενό δρομάκι και αγωνιούν να φτάσουν σε κάποιο γευστικό προορισμό , αψηφώντας τα ψυχρά κύματα που καραδοκούν σε μισοσκότεινα περάσματα .

Μια βόλτα ακόμα.

Θαρρείς πως όλο αυτό το υδάτινο ξέσπασμα, καλωσορίζει τις μέρες που θα λουστούν με το απείθαρχο φως του ήλιου . Έτσι , για να’ χουμε να θυμόμαστε τον καιρό ,

Διάολε, οι σαμπάνιες κοστίζουν.

Το δέσιμο της γυαλιστερής γραβάτας, του δημιουργούσε τέτοιο σφίξιμο που θα’λεγες πως είχε να ξοδέψει ακόμη μια ανάσα. Ήταν κι η θέα Εκείνης απέναντι ,μέσα στο ολόλευκο φόρεμα που έσβηνε λίγο πάνω από τις αστραφτερές τις γάμπες . Σήκωσε το ποτήρι που λουζόταν από τον πλούσιο αφρό της σαμπάνιας , ένας Θεός ξέρει πόσο θα του στοίχιζε, αλλά αυτή τη στιγμή τα λεφτά ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν . Έπρεπε πάση θυσία να την εντυπωσιάσει και ένα μπουκάλι ακριβή σαμπάνια, ήταν ο καλύτερος τρόπος.

Γλυκιά αποτυχία.

Αποτύχαμε. Και μείναμε να ατενίζουμε το γαλάζιο στο ανοιχτό πέλαγος. Αποτύχαμε . Και ανασαίναμε τις σκέψεις μας κάθε βράδυ , δίπλα από κείνο το μπουκάλι με το ξεθυμασμένο κρασί. Αποτύχαμε. Φτιάχνοντας στίχους στα ατέρμονα όνειρά μας, πλάθοντας κόσμους ιδανικούς . Αποτύχαμε .

Ας πέσουμε από έρωτα.

Κι όταν το αύριο αλυχτήσει σαν πεινασμένος σκύλος που γλύφει τις πληγές των αμαρτωλών μας χρόνων , μόλις θα ξημερώσει και δεν θα ξέρουμε αν η ελπίδα έχει το χρώμα της φωτιάς ή μια καινούρια οδύνη

Μεταμεσονύκτιες προβολές vol VII

Μεταμεσονύκτιες προβολές vol VII by Μεταμεσονύκτιες Προβολές on Mixcloud

H playlist της εβδομάδας 12-18/ 1/2015. Μουσική επιλέγει o John Kas.

H playlist της εβδομάδας 12-18/ 1/2015. Μουσική επιλέγει o John Kas . by Μεταμεσονύκτιες Προβολές on Mixcloud

H playlist της εβδομάδας 5-11/1/2015. Μουσική επιλέγει η Alan Mary.

H playlist της εβδομάδας 5-11/1/2015. Μουσική επιλέγει η Alan Mary. by Μεταμεσονύκτιες Προβολές on Mixcloud

Μικροί παράδεισοι .

Τι κι αν οδεύουμε ολοταχώς προς την καρδιά του χειμώνα. Τι κι αν το κρύο κολλάει τη σκέψη και κάνει το κορμί να μουδιάζει. Για μας το καλοκαίρι θα βρίσκεται πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού και θα μας ταξιδεύει έστω και νοερά σε μικρούς , λυτρωτικούς παραδείσους . Αφορμή για αυτή την εκτός εποχής ανάρτηση ,στάθηκε η λίστα της ιστοσελίδας thrillist , η οποία περιλαμβάνει και μια μικρή πιθανόν έκπληξη για τους περισσότερους μα όχι για εκείνους που γνωρίζουν την απομονωμένη αλλά συνάμα μαγευτική Γαύδο . Για δες λοιπόν:

http://www.thrillist.com/travel/nation/the-12-best-islands-you-ve-never-heard-of

Ήθελε… Σκέφτηκε… Αναπόλησε….

Μετρούσε ήδη τις πρώτες φρέσκιες ώρες της νέας χρονιάς. Έξω ο άνεμος λυσσομανούσε , ενώ η θάλασσα είχε πάρει χρώμα γκρίζο , τα δέντρα λυγούσαν , έρμαια στις ορέξεις του χειμώνα που είχε θρονιαστεί για τα καλά σε όλο το τοπίο. Έπιασε τον εαυτό του να αναπολεί το ’14 που είχε χαιρετήσει. Το ένιωθε κάπως αδικημένο , όπως άλλωστε και οτιδήποτε αφήνουμε πίσω . ‘Αλλωστε αυτός που μένει πίσω νιώθει την έλλειψη , σκέφτηκε. Η ψύχρα που είχε κολλήσει στους τοίχους του δωματίου τον αντίκριζε με ένα βλέμμα αγριεμένο , σχεδόν επιθετικό , πάλευε τα κύματα ζεστού αέρα που ξεπηδούσαν από τις σχισμές του κλιματιστικού. Τα δάκτυλά του άρχισαν να παίρνουν το φυσιολογικό χρώμα , διώχνοντας το μελάνιασμα από πάνω τους. Χουχούλιασε για λίγο τις κρύες σκέψεις του, φέρνοντας στο νου το νεογέννητο ’15 . Ήθελε…